cunt

ok, í dag ætla ég að segja ykkur sögu um hvernig lífið er ömurlegt og ekkert er hægt að gera til þess að breyta því.

fyrir akkúrat viku var mér boðið í hljómsveit, eða að ef að ég gæti staðið mig vel á einhverju gigg þá gæti ég verið með.

ég lærði nokkur lög á bassa utanað á nokkrum dögum, mætti á fyrstu æfingu og samdi fyrir nokkur lög á bassa, frumsamin. ég stóð mig vel að mínu mati.

síðan var breytt vöktunum mínum á fimtudaginn án þess að ég vissi að því í þetta: ég vinn ekki lengur fimtudaga, ég vinn sömu helgar, nema að nú þarf ég að mæta kl 8 og vera til 16. það sökkar, en það er ekki allt.

á föstudaginn hringdi bergur í mig æpandi og sagði að hinn bassaleikarinn hefði komið aftur svo að ekki var þörf á mér... ég fékk ekki einusinni tækifæri til þess að vera í hljómsveit í allvöru, fyrsta "bandið" sem að ég æfi með rekur mig eftir fyrstu æfingu sem að ég hafði varla tíma til að æfa fyrir, ég byrjaði að missa úr skóla vegna þessa. ég hata þá núna og vona að Darri ( gamli bassaleikarinn ) missi hæfileikann til þess að spila á bassa, og að bergur missi Gibsoninn sinn í gólfið.

jæja, ég var í sumarbústað um helgina að hata Nonesenze svo að ég hafði lítið að gera.

nú er ég pissed off og ég ætla að fara að hlusta á Pantera í reiðiskasti.